Tıp tarihinde el yıkamanın enfeksiyonları önlemedeki kritik rolü, 19. yüzyıl ortalarında Macar doktor Ignaz Philipp Semmelweis tarafından ortaya konmuştur. Semmelweis, "annelerin kurtarıcısı" olarak anılır ve modern hijyen uygulamalarının temelini atan kişi olarak kabul edilir.1840'lı yıllarda Viyana Genel Hastanesi'nde çalışan Semmelweis, doğum kliniklerinde lohusa humması (puerperal ateş) nedeniyle anne ölümlerinin doktorların çalıştığı koğuşta ebelerin koğuşuna göre çok daha yüksek olduğunu fark etti. Doktorlar otopsi yaptıktan sonra ellerini yıkamadan doğumlara giriyordu; bu da enfeksiyonu taşıyordu.1847 yılında Semmelweis, personelin ellerini klorlu kireç solüsyonuyla yıkamasını zorunlu kıldı. Sonuç çarpıcıydı: Ölüm oranları %18'lerden %1-2'lere düştü. Bu, el hijyeninin enfeksiyon kontrolündeki ilk kanıtlı uygulaması oldu.Ne yazık ki, o dönemde mikrop teorisi henüz kabul edilmediği için fikirleri meslektaşları tarafından reddedildi ve alay konusu oldu. Semmelweis dışlandı, işini kaybetti ve ruhsal çöküntü yaşadı. 1865'te 47 yaşında hayatını kaybetti.Haklılığı ancak ölümünden sonra, Pasteur'ün mikrop teorisi ve Lister'ın antiseptik cerrahisiyle anlaşıldı. Bugün el yıkama, enfeksiyon kontrolünün en basit ve etkili yöntemi olarak milyonlarca hayat kurtarıyor. Semmelweis'in trajik hikayesi, bilimde yeni fikirlerin kabulünün ne kadar zor olabileceğini gösteriyor.El yıkama gibi basit bir alışkanlık, tıp tarihinin dönüm noktalarından biri!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Tıp Bilimleri - Tıp Fakültesi Dersleri Tıp Ders Notları